powiedzmy, że ruszam trochę do przodu

Pierwszą połowę dnia poświęciłam w całości na naukę angielskiego. Miałam "kartkówkę" (zadania do zrobienia i odesłania w ciągu 30 minut) i musiałam zrobić zadania, które dostajemy co tydzień. Zazwyczaj mamy czas do piątku, ale w czwartek wieczorem pani napisała, że ze względu na kartkówkę wyjątkowo mamy czas do czwartku. Jakby nie można o tym napisać przy zadawaniu tych zadań. Oczywiście mail przyszedł o takiej porze, że odczytałam go dopiero dzisiaj rano. W tej chwili na samą myśl o tej pani i jaka jest niedorobiona mam kurwiki w oczach.

Coraz mniej czuję się przytłoczona, im więcej czytam o koronawirusie, dowiaduję się faktów naukowych i czytam wieści ze świata przewidywań, teorii niespiskowych i rozterek polityków. W jednym artykule na stronie Polityki autor nazwał go złośliwym maleństwem, które paraliżuje największe kraje świata. Urocze.

Po obiedzie poszłam na rower, co zrobiło mi całkiem dobrze. Polecam tą formę aktywności, tym bardziej, że nie mamy teraz dużego wyboru. 

Jedząc kolację miałam poczucie winy, że 19 to za późno. Boję się, że od tego utyję. Czuję, że powinnam jeszcze poćwiczyć, ale nie mam jak.